De blog over de papegaai en de stroopwafel
Door: Kimko Drost
Blijf op de hoogte en volg Kimko
03 Oktober 2014 | Peru, Lima
Een klein tafeltje, een nachtkastje, een bed en een kale blauwe muur is de komende vier weken mijn domein. Hoewel, ik hoop hier niet zo vaak te zitten. Deze nieuwe stad is groot genoeg en het schijnt dat hier allerlei leuke dingen te doen zijn. De komende weken ben ik te gast bij Rubén en Malu en hun zoon Diego. Diego is 12 jaar en zit in het eerste jaar van het voortgezet onderwijs. Dat is op de zelfde school waar ik stage loop, Annie Soper. Deze school bestaat uit voortgezet en basisonderwijs. Ik ben de komende weken op de afdeling basisonderwijs. De school is compleet anders dan San Andrés in Lima. We zijn nu echt in het Peruaanse binnenland. Dat valt goed op, ook op school. De eerste dag begon nog bewolkt, maar toen het eenmaal opentrok was het ongeveer dertig graden. De school bestaat uit een aantal gebouwen die op een heel groen terrein staan. Bananenplanten en palmbomen zijn hier heel normaal. De school begint om half acht en is om half twee afgelopen. Wat rond deze tijd is het echt behoorlijk warm en dat is niet ideaal om te leren.
Er zijn genoeg verschillen met Lima. Hier is frisse lucht in Lima zijn altijd die uitlaatgassen van al die auto’s. Hier gaan we met de mototaxi naar school en in Lima met de bus. Een mototaxi is een soort tuktuk, een motor met achterop een cabine om passagiers te vervoeren. Wat jammer is, is dat ik hier in huis geen internet heb. Daarvoor moet ik naar het internetcafé op de hoek. Dat zorgt ervoor dat het wat moeilijker is om contact met Nederland en Lima te onderhouden. Ik heb hier een Papegaai, Pepe. Over vier weken wil ik dat ik met hem op m’n schouder door huis kan rondlopen. Geen idee of dat zo snel gaat lukken, maar dat zou wel leuk zijn. Hij begint al wel meer aan me gewend te raken.
Toch nog even terug naar Lima… Afgelopen vrijdag hebben we afscheid genomen van Colegio San Andrés. Onze Nederlandse bedankjes stonden in schril contrast met de cadeaus waarmee we door de leerkrachten en kinderen werden overladen. Aan alle leerkrachten en aan onze stageklassen hebben we stroopwafels gegeven. Onze leerkrachten kwamen aanzetten met taart, cola, Inkakola en koekjes. Samen met de kinderen hebben we dit opgegeten. Toen dit op was kreeg ik een kaart van de kinderen en van Miss. Ruth, mijn begeleider, een stropdas, een shirt van San Andrés en een insigne. Nadat we iedereen dag gezegd hadden na schooltijd gingen we op weg naar het huis van Dieke en Gerieke om daar de verjaardag van Dieke met een verassingsbarbecue te vieren. Onderweg daar naartoe moest nog even flink geacteerd(en dus gediscussieerd) worden om ervoor te zorgen dat we allemaal met een goede reden naar hun huis zouden gaan.
De volgende dag was de reisdag. En dat heet met recht een reisdag. Zevenentwintig uurtjes zitten in een bus is geen pretje wist ik uit ervaring, maar in deze bus was veel ruimte voor mijn beentjes en konden de stoelen ver achterover. Als kers op de taart was er ook nog televisie waar films op te zien waren. De reis was dus prima te doen, maar zo’n lange tijd zitten is natuurlijk niet ideaal. Uiteindelijk aangekomen in Moyobamba konden we geen contact krijgen met Arturo. Hij is de directeur van Annie Soper en is de persoon die ons helpt in Moyobamba. Uiteindelijk kwam hij uiteraard wel gewoon aangereden om ons op te halen. Hiermee is deel twee van het avontuur in Peru begonnen. Ik ben benieuwd naar wat er hier allemaal staat te gebeuren. Ik hoop weer iedere week een blog te schrijven en daarin zal ik mijn belevenissen met jullie delen.
Groenten en veel fruit!
Kimko
Er zijn genoeg verschillen met Lima. Hier is frisse lucht in Lima zijn altijd die uitlaatgassen van al die auto’s. Hier gaan we met de mototaxi naar school en in Lima met de bus. Een mototaxi is een soort tuktuk, een motor met achterop een cabine om passagiers te vervoeren. Wat jammer is, is dat ik hier in huis geen internet heb. Daarvoor moet ik naar het internetcafé op de hoek. Dat zorgt ervoor dat het wat moeilijker is om contact met Nederland en Lima te onderhouden. Ik heb hier een Papegaai, Pepe. Over vier weken wil ik dat ik met hem op m’n schouder door huis kan rondlopen. Geen idee of dat zo snel gaat lukken, maar dat zou wel leuk zijn. Hij begint al wel meer aan me gewend te raken.
Toch nog even terug naar Lima… Afgelopen vrijdag hebben we afscheid genomen van Colegio San Andrés. Onze Nederlandse bedankjes stonden in schril contrast met de cadeaus waarmee we door de leerkrachten en kinderen werden overladen. Aan alle leerkrachten en aan onze stageklassen hebben we stroopwafels gegeven. Onze leerkrachten kwamen aanzetten met taart, cola, Inkakola en koekjes. Samen met de kinderen hebben we dit opgegeten. Toen dit op was kreeg ik een kaart van de kinderen en van Miss. Ruth, mijn begeleider, een stropdas, een shirt van San Andrés en een insigne. Nadat we iedereen dag gezegd hadden na schooltijd gingen we op weg naar het huis van Dieke en Gerieke om daar de verjaardag van Dieke met een verassingsbarbecue te vieren. Onderweg daar naartoe moest nog even flink geacteerd(en dus gediscussieerd) worden om ervoor te zorgen dat we allemaal met een goede reden naar hun huis zouden gaan.
De volgende dag was de reisdag. En dat heet met recht een reisdag. Zevenentwintig uurtjes zitten in een bus is geen pretje wist ik uit ervaring, maar in deze bus was veel ruimte voor mijn beentjes en konden de stoelen ver achterover. Als kers op de taart was er ook nog televisie waar films op te zien waren. De reis was dus prima te doen, maar zo’n lange tijd zitten is natuurlijk niet ideaal. Uiteindelijk aangekomen in Moyobamba konden we geen contact krijgen met Arturo. Hij is de directeur van Annie Soper en is de persoon die ons helpt in Moyobamba. Uiteindelijk kwam hij uiteraard wel gewoon aangereden om ons op te halen. Hiermee is deel twee van het avontuur in Peru begonnen. Ik ben benieuwd naar wat er hier allemaal staat te gebeuren. Ik hoop weer iedere week een blog te schrijven en daarin zal ik mijn belevenissen met jullie delen.
Groenten en veel fruit!
Kimko
-
03 Oktober 2014 - 22:38
Annet:
Ha kimko, zie nu pas de foto's, leuk! Succes in moyabamba! -
04 Oktober 2014 - 09:55
Anne:
Hoi, weer mooi om te lezen. Succes bij de nieuwe uitdagingen en ervaringen.
De groeten in Moyobamba. Neem je de papegaai ook mee naar Nederland?
paps -
04 Oktober 2014 - 20:18
Kees De Wolff:
Leuk om weer je verslag te lezen. Die bussen zijn lekker reizen inderdaad. Heb je ook zo genoten van die gevechtsfilms? Beginnen de schooldagen ook altijd met een uitgebreide ceremonie op het schoolplein? -
11 Oktober 2014 - 10:54
Oma & Opa:
Hallo Kimko
Mooi om je verslag weer te lezen, het was wel een hele reis naar je nieuwe plek, maar je heb natuurlijk ook veel gezien waar je van genieten kon, wij hopen dat het je daar ook goed gaat. Met ons gaat het goed. De Groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
