De blog over het lesgeven en het Peruaanse eten
Door: Kimko Drost
Blijf op de hoogte en volg Kimko
13 September 2014 | Peru, Lima
Ik zal beginnen met de eerste week. Maandagochtend om 6.15 gaat de wekker. Om 6.45 ga ik samen met Miguel op weg naar San Andres, mijn stageschool. Voor deze eerste keer laat hij me zien waar ik in de bus moet stappen en waar er weer uit. Het reizen met de bus is een hele belevenis. Dat gaat nogal anders dan in Nederland. Er rijden zoveel bussen langs dat het in het begin moeilijk is om precies te weten welke bus je moet hebben. Inmiddels weet ik dat de blauwwitte en de groenwitte nummer 41 bussen mij vlak bij school afzetten. Daar kom je ook wel achter als je iedere bus laat stoppen die langskomt. Dan zit er vanzelf een keer een goede tussen.
Op school aangekomen worden we meegenomen door de coördinator van de basisschoolgroepen. Ik kom terecht in quinto grado. Dat is groep 7 bij ons. Ik maak kennis met de leerkracht en probeer te begrijpen wat ze zegt als plotseling een Nederlandse stem mij een vertaling geeft. Bente, een Nederlands meisje dat hier als kind van een zendeling op school zit heb ik vandaag in de klas. Dat kwam mij wel goed uit in gesprek met deze leerkracht, want ik begreep er bar weinig van. Ik ga achterin de klas zitten en ben heel benieuwd hoe de les zal gaan. Voorafgaand aan de les zitten de kinderen gezellig te kletsen en proberen ze mijn naam uit te spreken. Ook hier zorgt mijn naam voor de nodige creativiteit. Van Kinkom tot Kimgoo, alles komt voorbij, maar Kingkong is een absolute favoriet. Na twee week heb ik nu maar besloten me maar te introduceren als Kim, maar ook dat zorgt voor vragen. Ben je Koreaans!? Nee, Kim is Nederland een normale naam. Pfff….. Maargoed, de les staat op het punt van beginnen… De leerkracht begint met praten. Dat is hier voor de kinderen nogal onprettig, dat betekend dat ze nu nog harder moeten praten om elkaar te kunnen verstaan. En hoe langer de les duurt hoe harder de leerkracht gaat praten en hoe harder de kinderen moeten praten. De leerkracht weet heel goed waar ze over praat, maar ervoor zorgen dat de kinderen naar haar luisteren is iets waar ze totaal geen aandacht aan besteedt. In de eerste week van stage viel me dit verschijnsel nogal op. Ik ben in veel verschillende klassen geweest, maar in maar één klas was iets wat op orde leek. Dat was in de klas van professor Marin. Een man met veel ervaring, die veel respect afdwingt bij de kinderen, maar ook bij hem in de klas zie ik veel kinderen niet luisteren, maar met legopoppetjes spelen. Uiteraard totdat ik langskom en er iets van zeg.
Inmiddels heb ik anderhalve week in Sexto grado C meegelopen. Dat is vergelijkbaar met groep 8 bij ons. Het laatste jaar van Primaria, hierna gaan de kinderen over op het Secundaria, wat in hetzelfde schoolgebouw zit. Van de drie groepen 8 hier, is dit de meest lastige. In deze groep zit een groep jongens die behoorlijk op elkaar gericht is. Na een week patrouilleren door de klas weten alle jongens wel dat ik andere regels hanteer dan ze tot nu gewend zijn. Dit vinden ze prima. Voor hen is het ook fijner, ze kunnen meer met hun werk bezig, dan hoeven ze thuis niet tot laat te werken aan hun huiswerk. Mijn begeleider is Miss Ruth Ochoa, een klein vrouwtje die mij alle gelegenheid wil geven om te doen wat ik wil in de klas. Het is leuk om de verschillen van te bespreken van het Nederlandse en het Peruaanse te bespreken.
Op dinsdag in de tweede stageweek heb ik mijn eerste les rekenen in het Spaans gegeven. Dat was voor mij een hele uitdaging, maar het ging boven verwachting goed. Ik ben begonnen met het stilteteken en een beloningsysteem voor goed werkgedrag uit te leggen. Dat werd heel goed begrepen. Ook lukte het me in het Spaans uit te leggen hoe je cijferend vermenigvuldigt met kommagetallen. Mijn dinsdag kon niet meer stuk na deze les. Na twee weken en een paar dagen in Peru geef je zo in het Spaans les.
Op maandag ben ik mee geweest met het schoolvoetbalteam van Secundaria dat op maandag en woensdag een wedstrijd speelt in de scholencompetitie. Ik moest wel even een traantje wegpinken, want tactisch is het voetbal echt om te huilen. Neem een gemiddelde C1 en dat speelt deze ploegen volledig zoek, alleen maar omdat ze hier niet weten wat ze doen. Toch zijn ze heel fanatiek.
Gisteravond was er, na stage, een concert van vier scholen, waar San Andres er één van was. Op het schoolcomplex, in het theater van Colegio Newton, naast het overdekte zwembad en de sportvelden van de school. Deze school is enorm rijk. Niet normaal. Wij, zijn meegegaan om de voorstelling mee te maken en de kinderen te begeleiden voor en na afloop van de voorstelling. Met een koor van zo’n 50 kinderen van Primaria en Secundaria en begeleiding door studenten zelf werd een heel hoog niveau gehaald. Zoiets is met Nederlandse scholen niet haalbaar. Dat was gaaf om te zien en mee te maken.
Hier thuis, bij de familie Vasquez is het waarschijnlijk de komende twee weken wat rustiger, omdat Andrea en Patty vanwege het werk van Andrea voor twee weken naar Europa zijn. Miguel, Andres en ik zijn nu de enigen in huis. Dat het wat rustiger is, is niet zo erg. De afgelopen twee week ben ik ’s avonds vaak de stad in geweest met Andrea, dat maakt de dagen nog wel iets intensiever. Nu heb ik ’s avonds waarschijnlijk meer tijd voor mijn lesvoorbereidingen en mijn blog, omdat Miguel ’s avonds werkt en Andres veel huiswerk heeft.
Het laatste wat ik wil vertellen is dat we op donderdag naar Mistura zijn geweest. Dat is een groot festival op het strand, met allemaal kraampjes met typisch Peruaans eten. Van Chancho al Palo tot Cebiche en van Caja China tot Anticucho. We hebben alles gehad, maar de grootste uitdaging was toch wel de Cuy. Ik ga niet vertellen wat dat allemaal is, dat moet je maar even googelen. Het is allemaal wel even anders dan boerenkool met worst of de soep van oma. Drie week zitten er nu op, nog bijna twee-en-halve maand te gaan.
Tot dan! Ciao!
-
13 September 2014 - 19:34
Annet:
Ha Kingkong, wat leuk om dat allemaal te lezen. Hoe anders het daar in de klas toe gaat en wat geweldig dat je zoveel vrijheid krijgt om op jouw manier les te geven. Wie weet, misschien vinden de leerkrachten daar het wel een goed idee om het ook zo te doen! En wat ben je een kei dat je gewoon int Spaans lesgeeft!! Als je weer thuis bent verwachten we natuurlijk wel een avond waarop je van jouw ervaringen vertelt - met al die Peruaanse gerechten natuurlijk erbij, anders is het voor ons zo moeilijk om in Peruaanse sferen te komen. Oké, het strand hoeft er niet perse bij... :)
Geniet ervan! -
13 September 2014 - 19:53
Oma & Opa:
Hoi Kimko
Mooi om je blog te lezen en mooi dat het allemaal goed gaat en dat het les geven in het Spaans ook boven verwachting gaat, we denken dat je daar op school nog wel positieve dingen achter laat.
Veel sterkte. En geniet van alle dingen die op je afkomen.
Groetjes Oma & Opa. -
13 September 2014 - 23:00
Nienke:
Hey Kimko, mooi om weer een uitgebreid verslag van je te lezen. Super dat het lesgeven in het Spaans je goed af gaat, dan zijn al die uurtjes Spaans leren toch niet voor niets geweest! Toen je vertrok heb je foto's meegenomen van ons om daar evt. aan je gastgezin of anderen mensen te laten zien. Wij zijn nu eigenlijk ook erg benieuwd naar de familie waar je nu woont, dus indien mogelijk zou het leuk zijn als je een foto kunt plaatsen? Geniet verder van je stage! xx mams -
14 September 2014 - 04:16
Joren:
Mooi om te lezen!
Keep up the good work -
14 September 2014 - 17:38
Sjanou:
Ha Kim,
Leuk om te lezen over je ervaringen in Peru en zo op afstand met je mee te kunnen leven. Succes deze week, zet um op!
Groetjes,
Matthijs en Sjanou -
15 September 2014 - 19:51
Gerwin:
Hallo meester Kimgo,
Leuk al die ervaringen joh! Is het nog verstandig om een cavia (Cuy) in huist te nemen als jij langs komt?
Diviértete y éxito!
Gerwin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley